Indien dit het korfbal van de toekomst moet voorstellen, als dusdanig gepredikt door verscheidene trainers en coaches, dan is het de doodsteek op termijn voor onze sport. Geef mijn portie dan maar aan de kat! Door hardhandig telkenmale een stooreffect in te bouwen, keldert men het frisse enthousiaste en variërend korfbalspel, waarvoor de supporter zich alsnog de moeite getroost uit zijn zetel te komen om zulks afbraakschouwspel te moeten aanzien. Hier hoeft men snel een halt toe te roepen en daartoe zijn de scheidsen het best bekwaam voor om zulke chaosbedoeningen in te perken. Dit is louter een vaststelling, geen excuus mogelijk, me dunkt! Deels heeft dit gegeven te maken met de derde nederlaag op rij die Rijko incasseerde. Uiteraard niet volledig, want er waren nog andere oorzaken die het laatste verlies tegen Hoboken2000/ Mercurius wettigden. Traditioneel hebben we het steeds moeilijk tegen een hard, geen contact uit de weg gaande, opzittend spelende ploeg. Nochtans was er een veelbelovend begin met openingstreffers van Loes op vrije worp, Jenthe via steekpas van Ruud en Sander met ommedraai naar 3-1. Even snel stond het terug gelijk en nadat Nona een stip omzette 4-3, begon Loes aan haar one-man show en korfde vervolgens een vier op rij, nog een stip op Ruth en Nona zet nogmaals om, meteen de rust stand 9-12. Je merkt het wel, intussen was H&M ook niet bij de pakken blijven zitten en scoorde gezwind tegen, geholpen door vier stippen die door onze Rijko’ers nodeloos werden weggegeven door foutenlast bij het herhaaldelijk instappen. Zeven korven werden binnen geknald door hun schietgrage heren tegenover slechts ééntje langs onze kant. Na de pauze deelt Loes onmiddellijk een eerst tik uit, volgt een cruciaal moment waar men een stip mist, doch Ruud met stip+shot en Sander zorgen voor de 13-13 gelijk. Even gaat het naar 13-15, Ruud korft nog wel tegen, maar nu laat Rijko de prooi door handen glippen na het missen van twee stippen op rij. Zo wordt al snel 15-17 door Ben, waarna Jenthe, Ruth 2x shot+stip en Loes met stip ons aan de leiding brengen 20-19. De Blauw-Witte aanhang begint stilaan te smullen van de zege omdat Ruud de 21-20 markeert. De scheids laat zich nu vangen aan een doorduwer van formaat, blijkt een handelsmerk te zijn van bewuste Heer en de bordjes wijzen terug gelijk 21-21. Hier zou iedereen genoegen mee kunnen nemen ware het niet dat we op een knullige manier balverlies lijden, ouwe getrouwe Sarah doet ons de das om met haar ultiem shot 21-22. Als sporter kan je na zo’n verlieswedstrijd nooit tevreden zijn. Echter zoals reeds eerder aangehaald het missen van vier strafworpen, de matige afwerking van onze heren en het nog steeds foutieve instappen, deden Rijko na afloop eerder lijden dan verblijden.                                                                                                                          

Eugeen